KIR MAHALLE VE KÜLLÜK

Kasaba’nın gezilecek yeri neresi derseniz? Size Küllük derim.

Turgutlu’ya giderseniz kasabanın dışına doğru uzanın. Yollar sizi Kırmahalle’ye veya ona bitişik Küllük’e götürecektir. Şimdi diyecekler ki Küllük, Bozkurt Mahallesi, Kır Mahalle ise Şehitler Mahallesi. Oysa Kurtuluş Savaşı öncesinde Şehitler Mahallesi ve Albayrak Mahallesi’nin bir bölümü Cami Mahallesi olarak adlandırılmıştır.

Şehrin doğusundaki bu iki semtin sokakları sizi mavi, yeşil, kırmızı, sarı boyalı küp şekerleri andıran evlerle karşılar. Bu evlerin çoğu genelde eski tip yosun tutmuş kiremit çatılı, kimi kerpiç, kimi yığma tuğlalıdır. Bu semtlerin sokakları dört mevsim dört ayrı renk cümbüşüyle karşılar konuklarını. Aslında Kasaba kokuludur bu semtler.

Şimdi buralara gitmenin tam zamanıdır. Tatar Camiinden biraz sola sapın sizi geçmişin çınarları karşılayacaktır. Dallarında yüzlerce kuşların cıvıldadığı çınarların gölgesinden geçip solda, bir çıkmaz sokakta yer alan anılar yüklü eski karakola uğrayın. Sonra yürüyün yol boyunca aheste adımlarla, sağda solda hüzünlü bakışlarla sizi seyreden eski Kasaba evlerini seyredin. Yaşlı bir evin kapısını tıngırdatın, çıkan beyaz saçlıdan eskiye dönük öyküler dinleyin. Bittiyse sohbetiniz, karşı köşede yer tutan Konak önü kahvehanelerinde dalların gölgesinde bir demli çay için. Burası bir zamanlar Kasaba’nın en büyük meydanıymış. Turgutlu’ya has nice fermanlar burada okunmuş. Derler ki: Kasaba voyvodası Mustafa Ağa, zulmedince Kasaba halkını, ulak Tatar Ağa bir fermanla gelir şehre. Ulaşınca ferman ağanın eline;

“Voyvoda başına koyup üç kez öper fermanı,

titrer elleri, der ki “çağırın gelsin cellâdı,”

bir kütük yerleştirilir meydana,

düşmesin diye o şanlı koca kavuk yere

voyvoda verir ona yaverine.

Koyar kütüğe başına, der ki “urun,

abdestim hazır, böyle bilinsin namım.”

Bir ıslık duyulur ve baş düşer sepete,

balmumuyla doldurup verirler tatarın eline,

Kara tatar kapayıp gözlerini

der ki varmalıyım Dersaadeti…”