SİHİRLİ KULESİYLE TANIDIĞIMIZ İBRO

    Bugün konumuz o meşhur kulesiyle ünlü İbro. Başka bir değişle bitmez tükenmez öyküleriyle Kasabalıların eski kabadayısı ünlü İbro.

 Hep yaz dediler. İbro’yu yaz, İbro’nun kulesini yaz dediler. İbro’dan söz açılır açılmaz da sözü o gizemli kuleye getirip inanılmaz öyküler anlattılar.  

      Hayri Bökü, “kalk İbro’nun evine gidiyoruz, onun dillere destan hikâyesini İbro’nun kardeşi Ali’nin hanımı 92’lik Hamiyet nineden dinleyelim” dedi. Hamiyet Nine bizi kapıda karşıladı. “Bu dedi, bu ev, İbrahim efendinin yaşadığı ve de ölünce avlusunda yıkandığı ev. Bunlar dolapları, bunlar kap / kaçakları, bu içinde su ısıtıp yıkandığı küçük kazan. Bu meşhur silindir şapkası. Şu incir ağacı ise bazen gölgesinde bir memleket türküsü tutturup ağladığı ağaç”

    Eski bir Kasaba evi. Bahçesi renk renk çiçeklerle dolu. Büyükçe bir salon, yanında koca bir oda. Odanın içi, İbro’nun anılarının yaşatıldığı kazanlar, kepçeler, kaşıklar, dolaplar ve de eşyalarla dolu.

                        İbro dedik? Kabadayılık dedik? İbro’nun yıkılan kulesi dedik?

  Hamiyet Teyze, önce gülümsedi. Sonra gözlerini bir noktaya dikip derinleşiverdi.

    “İbro’nun asıl adı İbrahim’di” dedi. Sonra ekledi. “ Ailesi, 93 Harbi’nde Turgutlu’ya gelmiş. Gelişleri öyle tek aile değil. Cümbür cemaat. Hısım, akraba, bir sülale gelmişler.. Babası, memleketlerinde eski bir voyvoda imiş. Onların damarlarında meydan okumak, baş kaldırmak hep olmuş. İbro’da bu terbiye ile yetişmiş. Hırçınlığını ailesinden almış. Onun kavgaları, başkaldırmaları onu sindirmek istemelerinden olmuş. Kolay mı? Oğlu Talat’ı ve beyim olan kardeşi Ali’yi vurmuşlar.

 Kule. O meşhur dillere destan, sihirli kule !!! Hani altında dehlizlerin uzandığı ürpertici kule? Ben o dehlizleri hiç görmedim. Yapılınca da görmedim. Son yıllarında kekre kokan odaları ve de çürümeye yüz tutmuş pencereleri döneminde de gittim. Ama görmedim. Fakat o hikâyeler hep anlatıldı. Derseniz ki acıtan yanları. Hangimiz ip gibi doğruyuz ki?  

     O, eksileriyle artılarıyla bu dünyadan göçüp gitti. Baş kaldırmaları ve de hırçınlıklarıyla gitti. Her hafta, gece yarısı, sessizce kapı halkalarına iliştirdiği erzaklarla, kimsesizlerin kimsesizlerine everip çaldırdığı davullarla gitti. Geride yalnızca anlatılan darbı - meseller kaldı”

   Kasaba’nın sihirli sokakları ve onların hikâyeleri bitip tükenmez.  

    İbro, 1975 yılının son bahar ayında bu dünyadan göç edip gider. Onca anılar, öfkeler, mahzunluklarla beraber gider. Avluda büyük bir kazan kurulur. Isıtılan su ile Hafız Bezmi İbro’yu yıkar. Ardından dualar okunur. Cenazesi, kollar üstünde Pazar Camisine getirilir.  Meraklısı, aa diyeni, vay be diyeni ile camiye koşar. Sokaklar ve cami avlusu insan seli ile dolar. Kasaba’nın ünlü Kabadayısı ölmüştür. O ünlü kuleye gelince. Bir süre boş kalır. Sonra Kel Ağa’nın İbrahim, bu sihirli binayı satın alıp bir süre sonra bütün anıları ile beraber yıkıp atar. Artık çocukların korkulu rüyası o kule yıkılmıştır.

Kasaba’nın sihirli sokakları ve onların hikâyeleri bitip tükenmez.